Onderstaande is een antwoord op iemand die schreef dat dit plan nu onder de mensen gebracht kan worden door het geven van lezingen door ondergetekende, en dergelijke. Dit is een begrijpelijke reactie, omdat het in de regel zo gaat met mensen die zoiets schrijven als een economisch systeem / ideologie, etc.
Er is genoeg gedaan vanuit deze hoek, om de realiteit van hoe economie functioneert en hoe we een meer democratische Staat kunnen hebben onder de aandacht te brengen *). Ik ga zeker geen lezingen geven **), en geen mensen aanschrijven, of naar professoren toe, en dergelijke, want ik heb daar geen goede ervaringen mee. Die mensen zitten allemaal vast. Men kan net zo goed naar religieuze leiders gaan en uitleggen dat hun idool een misdadiger was. Ook al zouden sommigen dat inzien, ze verdienen hun geld met de verhaaltjes en interpretaties die ze verkondigen en daarom gaan ze daar mee door.
Het ligt nu bij anderen, ook bij de lezer van dit artikel, om er iets mee te doen. Het enige wat ik doe is het in leven houden op het Internet, en in de verkoop. Het is een kwestie van: graag of niet, er iets voor doen of niet, en dat is het. Mensen denken wel meer dat dit een programma is, waarvan de voorstanders dan naar de macht kunnen groeien, en alhoewel dat gedeeltelijk onvermijdbaar is, is het beter om dat te minimaliseren, en dat geldt in verhoogde mate voor mijn persoonlijke geval.
In een boek over de geschiedenis van socialisme/vakbond in Groningen (en omstreken), staat een foto van radicaal linksen te Appélbergen ***). Iemand houdt daar een voordracht. Zij zien zichzelf als voorstanders van een orde zonder misdadige overheid of autoritair gezag, zij zien zichzelf als strevend naar gelijkwaardigheid, etc. Wat ze wellicht niet zien – of niet kunnen voorkomen – is niet zozeer wat ze zeggen, maar wat ze op dat moment doen. Hoe staan ze er bij: zij zijn stil, zij kijken allemaal naar iemand op ‘het spreekgestoelte’ en laten zich iets vertellen. Of wat gezegd wordt iets waars is of niet is een andere kwestie, maar wat ze doen is zich collectief onderwerpen aan een gezag, een persoon met de macht. Dat is hoe de anarchisten zich vaak gedragen. Daar gaat het al fout. Het proberen te luisteren is goed, maar als één persoon centraal alleen aan het woord is, dan is dat nog geen democratie. Een dictatuur werkt zo, zowel in het leger als de Monarchie.
Zij zouden groepjes van 5 of 10 kunnen proberen vormen, die zich samen smeden tot groepen van minimaal 50. Zo’n groep zou dan weer in 5 groepen van 10 dingen kunnen bespreken, en 1 afgevaardigde voor het uitdragen van de gezamelijke besluiten aanwijzen, die de communicatie met andere dergelijke groepen ter bespreking binnen haalt. Die afgevaardigden kunnen weer samenscholen in Raden, en zo verder. Dit is een Raden overheid, maar dan strak uitgevoerd, in tegenstelling tot de chaos van 1917. Het is precies uitgewerkt in het boek ‘Distribute Power’ hoe dat kan werken ****). Er is in zo’n programma eigenlijk geen ruimte voor een demagoog aan het hoofd van een opgezweepte menigte, want juist dat gedrag is onderdeel van het probleem.
Het doel zou dan zijn om met de zo gevormde organizatie iets goeds te doen in de wereld. Het zou eerst een goed doel moeten zijn, een vrijwilligers organizatie. Er zijn genoeg dingen te doen, van zwerfvuil opruimen tot wezen helpen, tot wederzijdse zieken verzekering voor ZZPers zoals zelfs al bestaat in Nederland, nota bene in groepen van 50 (!). Als er niets anders te verzinnen is, zou men het straatbeeld kunnen versieren met bloemen en mooie planten, of iets gaan produceren. Zo’n organizatie model kan zich dan eerst bewijzen, en de mensen kunnen erin groeien. Men moet het meemaken en ermee oefenen. Dat kan eeuwen in beslag nemen voordat het sterk genoeg is om de Staat over te nemen als het betere kiesmodel. (De hele economische kwestie is nog weer wat anders.)
Wat mij betreft is het niet nodig om een demagoog aan te stellen die de massas hiertoe opzweept. Dat trekt de verkeerde types aan. Mensen kunnen dat prima zelf bestuderen, en op een moment besluiten om samen te komen en zoiets te doen. Het is van hieruit dus genoeg om deze website in de lucht te houden, en heel af en toe een klein piepje te maken naar iemand persoonlijk of op een Internet forumpje hier of daar, dat het misschien op de hier voorgestelde manier kan, of voor wie al in deze richting denkt dat hier een uitgewerkt plan klaar ligt. Als die mensen daar dan geen werk van maken: prima, dan blijft het dood liggen. Dat is dan de keuze, en dus is er geen kans op een succesvolle uitvoering. Waar geen wil is, is geen weg …
Ondergetekende leeft waarschijnlijk nog wel 40 jaar. In zo’n tijdperiode komen er periodes voor waarin de kans op economisch-politieke hervormingen wat groter is, en periodes waarin die wat kleiner is. Ik ga me verder met wat anders bezig houden, zoals de vakbond. Ook als iemand een politieke partij opricht op basis van dit macht verdelings programma, is de kans aanwezig dat ik niet eens lid wordt, of juist wel maar in een triviale positie om te voorkomen dat er een uitzonderingspositie ontstaat want overal buiten staan dreigt overal boven staan te worden. Ik zal zeker niet in de Kamer gaan zitten, want het wordt teveel een baas-slaaf verhouding. Als je het gemaakt hebt en het werkt heel goed, dan krijg je teveel natuurlijke autoriteit bij de ‘volgelingen’ en dat slaat hun eigen denken dood.
Dus heb ik besloten dat ik alleen ergens onderin een democratisch systeem iets triviaal mee kan doen, maar meer niet. Anders blaast het systeem zichzelf op en verwordt in zijn tegendeel. De uiterlijkheden van het systeem zijn dan actief, terwijl het in sociaal opzicht een onderwerpingsdictatuur is. Dat gaat kwalijke gevolgen hebben in de navolgende tijden, als dat zo zou gaan. Het dreigt dan een religie te worden, waarmee de meelopers zich onderwerpen aan een machthebbers kliek die voor de afgod spreekt. Dit gebeurd al continue met de mensheid, de dreiging is dus groot. Het is zelfs waarschijnlijk dat ondanks de uiterste moeite om dit probleem te voorkomen, de slaaf types en de slechten het toch voor elkaar krijgen. Ze drukken het gewoon door, omdat ze altijd zo geleefd hebben. Ze willen zich veilig voelen door onderwerping. Dat is de grote dreiging die uitgaat van het volk en de geschiedenis. Hopenlijk is het toch mogelijk, hier en daar op aarde, om een kleine Republiek te hebben, waar wel een echte democratie kan heersen.
Het is waarschijnlijk een goed idee om dit hele programma eens een jaartje of 10 – 15 dood op de plank te laten liggen rijpen. Dat is meer dan genoeg tijd voor de mensheid om zichzelf en haar huidige cultuur te vernietigen. Alles was klaar om met mobiele telefoons het onrecht in beeld te brengen en geverifiëerd te stemmen voor de vrede, maar in plaats daarvan vonden de volkeren het nodig om hun telefoon te gebruiken voor fotos van zichzelf, geroddel en ijdelheden. De mensheid heeft haar keuze gemaakt, de eerstvolgende ronde van kansen komt als de concequenties geleden zijn.
Het produceren van dit systeem heeft ongeveer 15 jaar werk gekost, daarom is het elegant om nu 15 jaar in te lassen waarin anderen de tijd hebben om het te beoordelen (tot het jaar 2032), controleren en desgewenst verbeteringen door te voeren. Dan kan uiteindelijk bepaald worden of hier iets van nut is dat uitgevoerd kan worden, of niet. Met alle liefde voeg ik internet links toe die wijzen naar gewijzigde versies van wat hier wordt voorgesteld. Dat is inclusief versies waar ondergetekende het niet mee eens is. Het forum kan daar ook al voor gebruikt worden.
Dit jarenlang, decennia lang, niets doen terwijl het zo’n mooi plan is, laat mensen ook voelen dat het helemaal bij hun ligt. Aan hen is het initiatief. Ze moeten er zelf warm voor lopen en er iets van maken, anders wordt het niets. Als zij niet zelf het toneel afbreken en er stoelen van maken voor een Raad en er zelf in gaan zitten, dan blijven ze voor eeuwig naar een leeg toneel staren waar ze deze voorstelling op hadden willen zien.
noten
*) Dat mensen ervoor kiezen zich in te laten met het door het Groot Kapitaal beheerste Facebook en dergelijke, is een politieke keuze met concequenties. Dat mensen niet weten dat Usenet bestaat en wat het is, is een politieke keuze met concequenties. Dat mensen geen werk willen maken van democratisch stemmen op Internet, terwijl er internationaal over gepubliceerd is in Linux Magazine (programma van ondergetekende), en waardoor zij snel in contact zouden komen met dit economisch-politieke programma van dezelfde auteur, is een politieke keuze van de volkeren, en daar zijn concequenties aan verbonden. Het is mijns inziens onnodig om lezingen te geven, terwijl alles via electronisch schriftelijke communicatie eenvoudig besproken en gecommuniceerd kan worden, zonder dat iemand dat kan beheersen door de controle van forum computers. Het volk heeft de keuze gemaakt om het politieke debat niet te voeren. Diverse politieke partijen zijn wel op de hoogte gebracht van dit programma (zoals de S.P. en NCPN), maar die hadden geen interesse in een debat over dit soort kwesties (!). Het volk heeft zijn keuze gemaakt, het gevolg in uiterste concequentie van deze en dergelijke keuzes is de derde wereld oorlog.
**) Lezingen aflopen, mijns inziens vooral een vorm van vermaak en tijdverdrijf voor het publiek, lijkt mij zinloos. Iets uitleggen voor een klas van mensen met motivatie om te leren hoe dit werkt, eventueel met opgaven en uit te voeren taken, het verwijderen van mensen die te chaotisch zijn zodat hen die het wel lukt daar niet door teruggehouden worden (zoals dat gaat in scholen, wie de examens niet haalt blijft zitten en wordt zo geen blok aan het been van de betere studenten), dat zou het overwegen waard zijn, aangenomen dat het doel het oprichten van blijvend nuttige organisaties is en niet een vermaak middag van het bedrijfsuitje type. Bedrijfsuitjes zijn natuurlijk allemaal prima op zich, er is niets mis met lezingen op zich, maar dat mag iemand anders gaan doen. Het is graag of niet, het is ervoor gaan en door de harde stof heenbijten en iets willen bereiken, het is de nodige discipline opbrengen, of het is toch allemaal niet meer dan een hap stof in de wind. Wie dit wil uitvoeren, kan het zo zelf doen, want technisch / mathematisch gezien is het helemaal niet zo moeilijk. Wie dit al niet zelf kan met gemotiveerde anderen, die kan geen Staat oprichten. De zelf organisatie kracht mist dan, en dus is het een zinloze activiteit om dat proberen op te leggen vanuit een macht centrum. De concequentie daarvan is dat het parlement aan de macht moet blijven, omdat dat de hoogste vorm van democratie is waar dit volk toe in staat is. Op zich hoeft dat geen ramp te zijn, want de grootste problemen zijn waarschijnlijk economisch, zolang het parlement blijft functioneren.
***) Een Eeuw Socialisme en Arbeidersbeweging in Groningen 1885-1985, Wolters-Noordhoff/Forsten, 1986, pagina 67. (Een mooi boek over de geschiedenis.)
****) Distribute Power PDF, pagina 429.
